Jak wspierać partnera, który opłakuje stratę

Najlepszym sposobem, aby pomóc partnerowi radzić sobie z żalem, według ekspertów

Bycie w związku oznacza bycie przy swoim partnerze w trudnych czasach-na przykład, gdy ukochana osoba umiera. Gdy zmagają się z różnorodnymi złożonymi i ciągle ewoluującymi uczuciami, ty maj bądź zagubiony i bezradny, jeśli chodzi o to, jak być najbardziej pomocnym. Czy powinieneś pozwolić im jeździć na rollercoasterze emocji na własną rękę, oferując ucho do słuchania, gdy tego potrzebują? Czy powinieneś być bardziej proaktywny w pomaganiu im w leczeniu, szukając potencjalnie istotnych zasobów i sugerując terapię?

Powiązane: Jak rozmawiać z nowym partnerem o swoim zdrowiu psychicznym

Niestety, smutek nie jest uniwersalnym doświadczeniem. Reakcja twojego partnera na ich utratę będzie zależeć od ich własnej unikalnej natury, a także ich relacji z osobą, którą stracili. Oznacza to, że to, co działa dla kogoś innego pod względem radzenia sobie z żalem, może nie być dla niego skuteczne.

Podczas gdy proces żałoby jest zdecydowanie indywidualny i może się różnić, eksperci twierdzą, że istnieją pewne strategie, które mogą pomóc w odczuwaniu wsparcia, miłości i opieki w tym bezbronnym czasie.

Jak najlepiej wspierać partnera w żałobie

Według Dr Josh Klapow, psycholog kliniczny, istnieje szeroki zakres emocji i doświadczeń, które mogą być powszechne po stracie, w tym smutek, depresja, gniew, poczucie winy, żal i emocjonalne odrętwienie. ważne jest, aby przygotować się na wszystkie z nich. Przeprowadzanie badań online na temat żałoby może pomóc ci zrozumieć, czego się spodziewać, a zatem ostatecznie stać się bardziej współczującym partnerem.

Ogólnie Rzecz Biorąc, Klapow mówi “mniej znaczy więcej”, gdy wspiera partnera, który ma do czynienia ze stratą. Chociaż nie oznacza to ignorowania ich, zbyt stara się dopingować kogoś, może nieumyślnie unieważnić jego uczucia. Idealnie, chcesz upewnić się, że twój partner wie, że jesteś tam dla nich, a także dając im przestrzeń, której potrzebują do przetwarzania swoich uczuć.

Rebecca Gerstein, licencjonowany kliniczny pracownik socjalny i terapeuta, który specjalizuje się w żalu i stracie, odradza zmuszanie innych znaczących do otwarcia się na swój żal, jeśli nie są gotowi i chętni. Jednak mówi, że unikanie tematu ich utraconej ukochanej osoby może być równie szkodliwe dla procesu gojenia.

“Nie zakładaj, że twój partner nie chce rozmawiać o osobie, która zmarła” – wyjaśnia. “Wielu partnerów o dobrych intencjach nie wychowuje osoby ze strachu, że to będzie wyzwalające.”

Chociaż mówienie o osobie, którą stracili, może być bolesne, zachowywanie się tak, jakby nigdy nie istniała, może okazać się jeszcze bardziej bolesne. Skoro już przy tym jesteś, możesz uważać na to, jak mówisz o swoich bliskich podczas procesu żałoby.

“Ważne jest, aby partner pamiętał o tym, jak bardzo rozmawia ze swoim rozpaczającym partnerem o swojej mamie, tacie lub rodzeństwie, jeśli partner stracił mamę, tatę lub rodzeństwo”, dodaje Gerstein.

Jeśli twój partner właśnie stracił siostrę, narzekanie na własną siostrę lub odpowietrzanie na temat walki, którą miałeś z nimi, może być bolesne. Gerstein apeluje również do partnerów, którzy nie są w żałobie, o zaznaczenie ważnych dat w swoim kalendarzu dotyczących utraconej ukochanej osoby — urodzin spadkobiercy, dnia, w którym zmarł i tak dalej. Zdając sobie sprawę z tych dat pozwoli Ci być bardziej w zgodzie z każdym ponownej traumatyzacji, która występuje wokół tych trudnych czasach.

Terapia może być również potężnym narzędziem w tym czasie,ale nie należy naciskać partnera do poszukiwania go. Decydując się porozmawiać z specjalistą zdrowia psychicznego jest ruch twój partner będzie musiał zrobić w swoim czasie, i pchanie ich do tego może spowodować napięcie w związku lub potencjalnie rasy urazę. Według klapowa, czekanie co najmniej miesiąca, aby umożliwić rozpaczającemu partnerowi swobodę samodzielnego odkrywania swoich emocji przed podjęciem tematu terapii.

“Jeśli po kilku tygodniach mają trudności z podjęciem normalnych czynności (praca, szkoła, wstanie z łóżka, jedzenie, spanie itp.) wtedy może nadszedł czas, aby dać im znać, że jesteś zaniepokojony nimi”, mówi, zauważając, że jedynym wyjątkiem jest, jeśli uważasz, że twój partner może sobie zaszkodzić.

“Jeśli partner ma skłonności samobójcze lub stanowi dla niego bezpośrednie zagrożenie, ważne jest uzyskanie pomocy w nagłych wypadkach” – dodaje. “W przeciwnym razie przetwarzanie smutku musi nastąpić w indywidualnym tempie.”

Jeśli w końcu zaproponujesz terapię, powinna ona przybrać formę pytania lub sugestii, a nie zamówienia. Mówienie:” myślę, że naprawdę potrzebujesz terapii”, co może być osądem, prawdopodobnie postawi twojego partnera w obronie. Zamiast tego, spróbuj podejść do niego z prawdziwą troską. Możesz powiedzieć: “zauważyłem, że ciężko ci się pozbyć straty. Myślisz, że przydałaby się rozmowa z terapeutą?”Jeśli są zgodni z pomysłem rozmowy z profesjonalistą, Gerstein zaleca zajrzenie do terapeutów,aby odciążyć partnera.

“Dla wielu osób znalezienie odpowiedniego terapeuty jest przytłaczające, więc zrobienie pracy nóg, aby znaleźć terapeutę, grupa (lub oba) może być korzystne”, mówi.

Nie byłoby nawet złym pomysłem towarzyszyć swojemu rozpaczającemu partnerowi przez pierwsze kilka sesji. Może wolą porozmawiać z doradcą na osobności, ale przynajmniej będą wiedzieć, że opcja jest na stole. Ponadto, po poznaniu okoliczności, terapeuta może być w stanie zapewnić kilka super wnikliwych wskazówek dla Ciebie, jak być najbardziej pomocnym dla swojego partnera.

Jeśli naprawdę nie jesteś pewien, jak wspierać swojego partnera w tym trudnym czasie, najlepszą rzeczą do zrobienia jest po prostu zapytać ich, czego potrzebują od ciebie. Niezależnie od tego, jak zdecydujesz się ich wspierać, cierpliwość jest kluczowa.

“Zawsze mówię, że to maraton, a nie wyścig, więc jako partner naprawdę musisz być w nim na dłuższą metę”, mówi Gerstein. “Żyjemy w kulturze Mistrzostwa, która oczekuje, że ludzie szybko “przezwyciężyć” stratę, więc będąc świadomym, że trwa to znacznie dłużej niż większość ludzi myśli. Celem nie jest pomoc swojemu rozpaczającemu partnerowi w znalezieniu “zamknięcia”, ale nadanie sensu stracie.”

Próbując zadbać o swojego partnera w tym bolesnym czasie, pamiętaj, że musisz również zadbać o siebie — innymi słowy, najpierw założyć własną maskę tlenową. Dbanie o swoje fizyczne, psychiczne i emocjonalne potrzeby ostatecznie oznacza, że masz więcej energii i emocjonalnej przepustowości, aby być tak pomocnym, jak to możliwe.

Proces żałoby nie jest prostą linią. Twój partner może zrobić ogromny postęp, a następnie zacząć zmagać się ze stratą ponownie. Jak mówi Gerstein, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest chęć ” pojawienia się i siedzenia w dyskomforcie.”

Możesz Też Kopać:

• Jak jej powiedzieć, że nie jesteś gotowy na małżeństwo
• Jak z kimś ładnie zerwać
• Jak rozmawiać o wspólnej przyszłości